Vaak als je in de kroeg bent, of op een borrel dan heb je weinig keus als je een droge witte wijn besteld. Ik vroeg de barvrouw om een droge witte wijn en probeerde te kijken welke soort het was. Het heeft er vast raar uit gezien, want ik zat een beetje naar de wijnfles te staren en te zoeken naar het soort wijn wat ik kreeg. Er stond op: Pinot Grigio. Ik vond het klinken als een Italiaanse schilder, maar toevallig heb ik 6 jaar Frans gehad op de middelbare school en weet ik dat Pinot, druif betekent. Dit is nogal waarschijnlijk als je weet waarvan wijn uit bestaat, maar nu het tweede gedeelte van de soort: Grigio. Wikipedia vertelt mij dat het een kloon is van Pinot Gris. Heel fijn allemaal, maar ik weet dus ook niet wat dat het verschil is tussen een Gris en een Grigio. Als ik verder lees zat ik niet zo heel gek verweg met mijn Italiaanse schilder idee, want de roots van de Grigio druif ligt in Italië! De history en de regio's waar deze druif groeit sla ik over en ik ga door naar het kopje 'characteristics': hier heb ik een expert bij nodig want de termen 'full-bodied', 'ligt-bodied' en 'a balance of acidity' moeten toch echt aan mij uitgelegd worden. Ik kon niet meteen proeven dat de wijn erg gebalanceerd was als het gaat om de zuren van de wijn.
Nu het belangrijkste! De smaak. Ik vond de Pinot Grigio niet erg lekker. Ik kon het redelijk wegdrinken, maar als ik dat al moet zeggen is het bij mij niet heel positief. Het kan natuurlijk ook aan het merk liggen (die ik overigens niet weet, omdat het staarmoment naar de fles al aan de lange kant was), want elke Pinot Grigio verschilt weer van de ander, maar om dat te weten zou ik een soort proeverijtje moeten doen! Ik zal het in ieder geval niet zo gauw bestellen in een restaurant.
Tot de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten