Italiaans genot

Om mijn goede voornemens, waarin ik pleitte om een andere weg in te slaan bij mijn eigen zoektocht naar de smaak van wijn, voort te zetten heb ik gisteravond samen met een vriend van mij een fles rode wijn geopend. Omdat hij na een gezellig avondje met vrienden in de casino met een leuk bedrag naar huis ging, werd ik getrakteerd op een wat duurdere wijn in verhouding met de wijnen die ik meestal uit de schappen trek (ik blijf ten slotte een student). Dit was meteen een goede toets om te kijken of prijs ook in verhouding staat met kwaliteit (uitgaande van de hoeveelheid kennis die ik bezit en nee dat is nog niet heel veel, maar we zijn onderweg). 

De wijn die wij gisteravond hebben verorberd is een rode Italiaanse wijn uit de zonnige regio Toscane. De wijn bevat de naam Santa Cristina en wij hadden onszelf voorgenomen om niet op het etiket te spieken voordat wij de wijnproef aangingen. Het Youtubefilmpje (hoe kunnen we nog zonder) genaamd 'How To Taste Wine' heeft ons heel goed geholpen met uitleggen hoe het proeven van wijn in zijn werk gaat. Ten eerste moet er worden gekeken naar de kleur van de wijn (overduidelijk rood, dat kon niet missen). Ten tweede is het belangrijk om de alcohol gehalte te bekijken. Dit is te zien aan de druppen die langs het glas lopen, wanneer het glas schuin wordt gehouden. Hoe meer druppen, hoe meer alcohol. Onze wijn was redelijk druppelig, maar omdat het de eerste wijn is die wij op deze manier bekijken en wij nog geen vergelijkingsmateriaal hebben, kunnen wij onszelf alles wijsmaken. Dat maakt het stiekem ook wel leuk. De derde stap bij het proeven van wijn is het ruiken ervan. Als je het glas eerst rond laat kolken is de geur sterker. Wil je de wijn ruiken op een fancy pancy manier, dat gebeurt dat met één neusgat. Waarom? Ik heb echt geen flauw idee! De vrouw in het filmpje verdeeld de geuren in drie groepen: fruit, aarde en hout. Nu kom ik weer even terug op mijn vorige verhaaltje waarin het belangrijk is dat een wijnkenner weet hoe geuren ruiken, dus weet niet bang als je er niet achterkomt dat je niet weet hoe een natte, vieze kelder ruikt (en nee dit heb ik niet zelf bedacht, ik citeer het filmpje). De vriend van mij riep meteen karamel bij het ruiken van de wijn (volgens het filmpje valt karamel onder de categorie 'hout'! Dat is nieuw voor mij). Ik keek hem vooral gek aan en snapte weinig van waar hij deze informatie vandaan haalde. Ik vond de wijn naar exotisch en vrolijk fruit ruiken (als ik deze termijn mag gebruiken van de echte kenners). Daarnaast vond ik de geur heel zwaar en werd ik een beetje huiverig voor de eerste slok, aangezien ik normaliter iets meer  houd van lichte rode wijnen. Mijn persoonlijk favoriete stap (stap 4) was aangebroken: het proeven van de wijn. Opmerkelijk vond ik dat de wijn vooral lichter smaakte dan dat de geur mij liet blijken. Verder was hij vooral heel erg lekker en gaf het een heuse smaaksensatie voor de tong. Tot mijn geluk was tannine (het stofje dat je mond droog laat voelen en je tanden blauw laat kleuren) weinig aanwezig. Deze wijn had een balans tussen drinkbaar borrelwijn en een wat chiquere smaakvolle wijn: heerlijk! Een paar borrelnootjes en chipjes maakten het helemaal af. Of de prijs kwaliteit verhouding ook geldt? Hij was ontzettend lekker, dus zeg ik nu maar ja! 

Na het proeven pakten wij de fles erbij om te spieken op het etiket en te kijken of wij in de buurt kwamen. De fles maakte het voor ons een uitdaging, want alles was beschreven in het Italiaans! Onze goede daad om niet te spieken had dus helemaal geen verschil gemaakt, maar het idee was goed. Gelukkig kon ik mij een klein beetje redden nadat ik als kind 7 jaar lang op vakantie in Italië ben geweest en ik naast pasta en pizza nog een aantal woorden heb geleerd die mij op weg konden helpen. Helaas was dat iets te optimistisch gedacht en kwam ik niet verder dan dat er inderdaad een geur van fruit in zat verwerkt en dat het lekker te drinken is bij kaas en steak. De Albert Heijn zou de Albert Heijn niet zijn als zij de wijn niet op de website zouden hebben staan en wij lieten ons vertellen dat er veel te 'ontdekken valt aan deze wijn en lang niet alles wat je proeft te benoemen is'. Haha, heel complex dus en het lijkt wel alsof de sommelier van de Albert Heijn ook niet precies weet welke geur en smaak deze wijn bevat. Dat stelt mij ergens toch gerust! Op naar het volgende wijntje.

Somm

Ik ga jullie een nieuw woord leren. Althans, voor degene die het woord niet kennen: Sommelier. De sommelier is de ober die wijnen adviseert in een restaurant. Ik heb een interessante documentaire gezien waarvan mijn mond openviel op aanrader van een collega van mij. De documentaire heet Somm en met behulp van altijd geliefde vriend Netflix kon ik deze bekijken. Somm is in de wijnwereld slang voor sommelier. Ondanks deze fantastische blog vind ik mezelf niet hip genoeg om dat ook te mogen doen en daarom zal ik een sommelier een sommelier blijven noemen (ik moet toegeven dat het ook wel lekker klinkt, mits het op z'n Frans wordt uitgesproken: sommelieeeee).

De documentaire ging over een Master Sommelier examen die één keer per jaar wordt gehouden en waarvan er nog maar 197 mensen over de hele wereld dit examen gehaald hebben (slik). Het examen bestaat uit drie rondes: 1. smaaktest, 2. theorie en 3. service. De Master Sommeliers in opleiding moeten onder andere precies weten uit welke land, welke regio, welke wijnstreek, uit welk jaar en of het een goed wijnjaar is geweest. Daarnaast moeten zij de naam van de wijn kunnen noemen en de geuren die de wijn bevat. Antwoorden die voorbij kwamen zijn natte wol, bedorven viooltjes en kattenpis. Huuuuh? Hoe weet iemand precies hoe natte wol ruikt? Ik vind het maar gek. Wat blijkt, sommeliers hebben dus ontzettend veel verstand van geuren in de wereld. Ze hebben overal aan gesnuft en op die manier herkennen zij bepaalde geuren in hun wijn. Maak je dus geen zorgen wanneer je iemand in het park aan een eik ziet ruiken of aan bedorven paardenbloemen, de kans is groot dat diegene een sommelier van beroep is.

Wees trouwens niet bang dat de geuren die zijn beschreven op de fles (lees: kattenpis) in de wijnen zijn verwerkt. Het is namelijk de geur die door de manier waarop de wijn is gemaakt en de plek waar de druiven groeien in de wijn naar boven komt. Ik ben weer een stukje wijzer en daarmee jullie ook! Ik zal eens bedenken waar ik zal beginnen met ruiken om op mijn eigen manier mijn wijnkennis te vergroten. Als het zover is, zal ik niet schromen om het met jullie te delen. Wie weet komt het ooit nog zover dat ik het somm ga schrijven in plaats van sommelier. Dan weten jullie hoe laat het is.

Oui oui, Tapie

Sorry dat ik zo lang niet van mij heb laten horen! Niets is natuurlijk een smoesje, maar de afgelopen maanden heb ik in Finland gestudeerd en ik heb daar weinig wijn gedronken. De goedkoopste fles was rond de 7 euro en deze was tegelijkertijd niet te drinken! Daarom bestonden de avondjes drinken uit bier en wodka sprite. Finland was fantastisch, maar toen ik voor het eerst weer een lekker betaalbaar wijntje in Nederland kon drinken was dat een genot voor mijn tong.

Terwijl ik een jaar geleden nog geen groot fan van rode wijn was, vind ik het nu heerlijk en heb ik bijna meer rode dan witte wijn gedronken sinds ik terug ben. Waar dat vandaan komt durf ik niet te zeggen, maar is het niet zo dat smaak om de 7 jaar veranderd? Hierdoor lusten kinderen die nooit van spruitjes hielden, ineens wel deze bittere groene groente. Misschien was de smaakverandering van mijn tong de afgelopen maanden het geval! Het wijntje dat ik vandaag met jullie ga bespreken heet
Tapie en is mijn eerste officiële Biologische wijn.

Tapie is een rode wijn uit Frankrijk. Ik kan jullie niet vertellen van welke soort druif de wijn is gemaakt, want er staat een prachtig geschreven Franse tekst achterop het etiket die ik niet kan vertalen. Ik moet me eigenlijk schamen, omdat ik 6 jaar lang Frans op de middelbare school heb gehad en dat doe ik dan ook maar! Wat ineens in mij opkomt is dat op bijna iedere wijnfles staat dat het een fruitige smaak heeft. Ineens verbaast mij dat niet meer, aangezien elke wijn gemaakt is van druiven, nouja.. Maar dat even terzijde! Tapie is een soepele rode wijnen die heerlijk (en redelijk makkelijk) weg drinkt. Deze wijn is lekker bij varkensvlees en salades. Deze wijn is ideaal voor een glaasje bij het eten, maar kan ook lekker de hele avond door gedronken worden. Het leukste is natuurlijk om de fles te delen met leuk gezelschap!

Zoals je misschien al weet, spreek ik het liefst uit ervaring en ik probeer dan ook graag wijntjes voor jullie uit! Afgelopen week heb ik dat ook met liefde gedaan en de fles was dan al snel leeg. Mijn rode wijn carrière is nog niet zo lang bezig, maar deze Tapie mag bovenaan mijn favorieten lijstje plaatsnemen.

Ik hoop weer tot snel!

Een bruut wijntje

Eindelijk weer tijd voor een blog! De tentamens zijn bijna voorbij en dus is het tijd voor weer een klein, maar o-zo-leuk verhaaltje over een spannende, sprankelende wijn. Met nadruk op bijna voorbij, want het feit dat ik nu een blog aan het schrijven ben toont eigenlijk aan dat ik studie ontwijkend gedrag vertoon.

De wijn waarover ik jullie ga vertellen heeft een zomers tintje. Ik heb de wijn van vriendinnen en vriendje gekregen nadat ik een dansoptreden heb gedaan en overleefd. Mijn benen zijn nog heel en ook heb ik geen vingers gebroken. De naam van de wijn is Sumarroca en komt uit Spanje, Barcelona. Ik raad het dan ook ten zeerste aan om dit wijntje te drinken tijdens een zomeravond met een gezellige groep vrienden of vriendinnen. De wijn is een Rosado Brut. Brut is een aanduiding voor een droge champagne. En champagne mag alleen Brut worden genoemd als de wijn gedoseerd is met minder dan 15 gram per liter (feitje). Deze Brut was (ik citeer) zalmkleur met een gebalanceerde smaak en met een lang en plezier eind. Huh, een lang en plezierig eind? Jep, ik kan er geen andere vertaling van maken! Daarnaast verteld het etiket mij dat het een perfect wijntje is voor speciale gelegenheden. Dus, is er iemand bij jou in de buurt geslaagd, heb je je laatste tentamen gehaald, heb je vakantie? Verzin iets en je het perfecte wijntje staat voor je klaar!

Het wijntje is gedronken aan de gracht en was heel erg lekker! Zo blijkt het maar weer dat Spanjaarden beter wijn kunnen maken dan voetballen.

De ideale picknick wijn

Le Petit Carreaux. Een heerlijk wijntje voor bij de picknick in een parkje vlakbij huis. Waarom? Omdat het hoofd en het etiket van de label versierd is met een rood/wit blokjespatroon. Wees niet gevreesd, het is toegestaan om het te drinken op een andere plek! Fiew.. Die andere plek van mij, was aan de tafel tijdens een vleesfondue. Een gezellig avondje met een gezellig en makkelijk drinkbare wijn. Bij de eerst slok moest ik even wennen, maar al snel piesten er allerlei engeltjes over mijn tong.

Le Petit Carreaux is een ronde, soepele, Franse, droge witte wijn. Google Translate is zo slecht nog niet, want het heeft mij geholpen bij het vinden van de betekenis ervan, namelijk: de kleine ruitjes. De Gall&Gall beschrijft het als een makkelijk te drinken wijn voor de picknick of de barbecue. Waar zouden ze deze wijsheid toch vandaan hebben? 

Nu een stukje geschiedenis: 40 jaar geleden kwam een handje vol wijnmakers bij elkaar die hun krachten wilden bungelen. Ze wilden een wijn maken onder het motto: eenheid, ethiek en excellentie. Ik snap niet hoe je de eerste twee e's in een wijn kan verwerken, maar excellentie was er zeker (ik bedenk me nu dat er nog bijna nooit een wijn is geweest waar ik over heb geblogd die echt heel erg smerig was. Misschien moet ik maar weer wijntjes in de kroeg drinken, om jullie een keer een verrassend verhaal te geven). Het bedrijf Vignerons du Val d'Orbieu is ontstaan en uitgegroeid tot een groot bedrijf met meer dan 2500 leden. 

Het gebied waar dit bedrijf zich bevindt is Languedoc-Roussillon en ligt in het zuiden van Frankrijk. Ik was laatst in een wijnwinkel en mijn vriend en ik vroegen om een wijn die geen zure nasmaak heeft. Ze vertelde ons dat vooral wijnen die uit hele warme landen komen (denk aan Zuid-Afrika en Australie) een zure nasmaak hebben. Weer een weetje erbij en een wijntje uit Frankrijk is dus geen probleem! De chardonnay van Le Petit Carreaux was fruitig, fris en is zeker aan te raden voor wijnliefhebbers. Op de Gall&Gall website kun je de wijnen sterren geven en van mij krijgt deze wijn er 5, mmm!

Drink met maten lieve lezers, tot het volgende verhaal!

Een klein beetje Italië in Polen

Het afgelopen paasweekend heb ik niet doorgebracht met eieren schilderen of eieren zoeken, maar in de mooie Poolse stad Krakau. Samen met 59 anderen ben ik 5 dagen op studiereis geweest en we hebben ons heel erg vermaakt. Biertjes, feestjes, een universiteitsbezoek, praatjes van bedrijven, een heuse tramparty, lasergamen en een indrukwekkend bezoekje aan Auschwitz vatten deze dagen ongeveer samen. Naast typische Poolse biertjes of shotjes wodka heb ik ook een beetje inspiratie opgedaan voor deze blog en wel in een fantastisch Italiaans restaurant met 3 lieve vriendinnen.

Opmerkelijk in Polen is dat elk restaurant allemaal hoekjes heeft waar mensen kunnen zitten. In Nederland zijn het voornamelijk grote ruimtes met tafels en stoelen. Dit restaurant had een leuke sfeer en de wijnkaart viel absoluut niet tegen. Ik vroeg de ober om een droge witte wijn. Ik voel mij altijd heel chique als de wijn aan tafel wordt geschonken en dat gebeurde hier ook. De ober (die overigens heel erg cute was en een grootse fooi van ons heeft gekregen) zette het glas voor mij neer en schonk een wijn in genaamd: Gran Sasso. Na al die tijd is mijn 'raad welke smaken in een wijn zitten'-talent nog niet erg ontwikkeld en moet google mij helpen met de details.

Gran Sasso is een project dat ontwikkeld is door twee vrienden genaamd Valentino Sciotti en Camillo de Luliis. Gran Sasso betekend: grote steen en de wijngaarden van Gran Sasso zijn verdeeld over drie gebieden in Italië. De soort droge witte wijn die ik had was een Trebbiano uit 2012. Hij was echt verrukkelijk, dus ik liet het mij geen tweede keer zeggen toen de ober vroeg of ik nog een glaasje wilde. De wijn blijkt een groene appel smaak te hebben en heeft een geur van mandjes (dit zijn niet mijn woorden). Ik heb er ontzettend van genoten en hoop stiekem dat ik hem nog een keer ergens mag proeven! Ik waande mij stiekem een beetje in Italië.

Tot de volgende! kus

Waanzin & Wijnzin

Sinterklaas is al lang weer naar Spanje om een lekker kleurtje op het strand te ontwikkelen, maar ik heb jullie nog helemaal niet verteld over een leuk wijnboekje die hij mij heeft gegeven. Het boekje heet Waanzin & Wijnzin en je raadt het al: neem het niet te serieus. Het onderschrift is dan ook: gortdroog en sappig. Laten dat nou net twee woorden zijn waarmee je een wijn kunt omschrijven.

Waanzin & Wijnzin is geschreven door Kamagurka (?) en Harold Hamersma. Kamagurka is voornamelijk dol op wijn en heeft daar zijn eigen creatieve kijk op. Harold schrijft over wijn en weet er alles van. Samen hebben ze deze vaardigheden gecombineerd en gestopt in een grappig boek. Een boek waarin op elke linkse pagina een verhaaltje staat over random wijn weetjes die eigenlijk niet echt van belang zijn, maar toch wel leuk zijn om te lezen en waarin op elke rechtse pagina een cartoon is afgebeeld die past bij het verhaaltje links.


Ik zal jullie even laten voorproeven:

Marketingonderzoeksbureau Trendbox deed verslag van de Nederlandse wijnbeleving. Toen werd gevraagd met welke bekende mensen men een bepaalde kleur wijn associeerde, werd de eetlust flink op de proef gesteld. Bij rood werden Philip Freriks ('een man die weet waar hij het over heeft') en Madonna genoemd ('zij is ouder en krachtig'). Bij wit draafde Cameron Diaz op ('losbandig, apart, jeugdige uitstraling'). Voor het imago van rosé moet worden gevreesd. Het meest genoemd werd Gerard Joling: 'schreeuwerig en ordinair'.

Het boekje is vooral vermakelijk en interessant voor mensen die tijdens een gesprek allerlei weetjes over wijn uit de mouw willen schudden om indruk te maken. Ga er lekker voor zitten, neem een glaasje van je favoriete wijn en lees het boek in één scheut uit.

Nog één klein voorbeeldje dan, speciaal voor de mannen onder ons:

Aan de University of Western Australia werd ontdekt dat de consumptie van een matige hoeveelheid wijn erectiestoornissen kan helpen voorkomen. Bij een groep van 1580 mannen in de leeftijd van 20 tot 80 jaar die maximaal vier glazen per dag dronken, kwamen 25 tot 30 procent minder erectiestoornissen voor. 

Steeds meer redenen om wijn te drinken dus! :)