Italiaans genot

Om mijn goede voornemens, waarin ik pleitte om een andere weg in te slaan bij mijn eigen zoektocht naar de smaak van wijn, voort te zetten heb ik gisteravond samen met een vriend van mij een fles rode wijn geopend. Omdat hij na een gezellig avondje met vrienden in de casino met een leuk bedrag naar huis ging, werd ik getrakteerd op een wat duurdere wijn in verhouding met de wijnen die ik meestal uit de schappen trek (ik blijf ten slotte een student). Dit was meteen een goede toets om te kijken of prijs ook in verhouding staat met kwaliteit (uitgaande van de hoeveelheid kennis die ik bezit en nee dat is nog niet heel veel, maar we zijn onderweg). 

De wijn die wij gisteravond hebben verorberd is een rode Italiaanse wijn uit de zonnige regio Toscane. De wijn bevat de naam Santa Cristina en wij hadden onszelf voorgenomen om niet op het etiket te spieken voordat wij de wijnproef aangingen. Het Youtubefilmpje (hoe kunnen we nog zonder) genaamd 'How To Taste Wine' heeft ons heel goed geholpen met uitleggen hoe het proeven van wijn in zijn werk gaat. Ten eerste moet er worden gekeken naar de kleur van de wijn (overduidelijk rood, dat kon niet missen). Ten tweede is het belangrijk om de alcohol gehalte te bekijken. Dit is te zien aan de druppen die langs het glas lopen, wanneer het glas schuin wordt gehouden. Hoe meer druppen, hoe meer alcohol. Onze wijn was redelijk druppelig, maar omdat het de eerste wijn is die wij op deze manier bekijken en wij nog geen vergelijkingsmateriaal hebben, kunnen wij onszelf alles wijsmaken. Dat maakt het stiekem ook wel leuk. De derde stap bij het proeven van wijn is het ruiken ervan. Als je het glas eerst rond laat kolken is de geur sterker. Wil je de wijn ruiken op een fancy pancy manier, dat gebeurt dat met één neusgat. Waarom? Ik heb echt geen flauw idee! De vrouw in het filmpje verdeeld de geuren in drie groepen: fruit, aarde en hout. Nu kom ik weer even terug op mijn vorige verhaaltje waarin het belangrijk is dat een wijnkenner weet hoe geuren ruiken, dus weet niet bang als je er niet achterkomt dat je niet weet hoe een natte, vieze kelder ruikt (en nee dit heb ik niet zelf bedacht, ik citeer het filmpje). De vriend van mij riep meteen karamel bij het ruiken van de wijn (volgens het filmpje valt karamel onder de categorie 'hout'! Dat is nieuw voor mij). Ik keek hem vooral gek aan en snapte weinig van waar hij deze informatie vandaan haalde. Ik vond de wijn naar exotisch en vrolijk fruit ruiken (als ik deze termijn mag gebruiken van de echte kenners). Daarnaast vond ik de geur heel zwaar en werd ik een beetje huiverig voor de eerste slok, aangezien ik normaliter iets meer  houd van lichte rode wijnen. Mijn persoonlijk favoriete stap (stap 4) was aangebroken: het proeven van de wijn. Opmerkelijk vond ik dat de wijn vooral lichter smaakte dan dat de geur mij liet blijken. Verder was hij vooral heel erg lekker en gaf het een heuse smaaksensatie voor de tong. Tot mijn geluk was tannine (het stofje dat je mond droog laat voelen en je tanden blauw laat kleuren) weinig aanwezig. Deze wijn had een balans tussen drinkbaar borrelwijn en een wat chiquere smaakvolle wijn: heerlijk! Een paar borrelnootjes en chipjes maakten het helemaal af. Of de prijs kwaliteit verhouding ook geldt? Hij was ontzettend lekker, dus zeg ik nu maar ja! 

Na het proeven pakten wij de fles erbij om te spieken op het etiket en te kijken of wij in de buurt kwamen. De fles maakte het voor ons een uitdaging, want alles was beschreven in het Italiaans! Onze goede daad om niet te spieken had dus helemaal geen verschil gemaakt, maar het idee was goed. Gelukkig kon ik mij een klein beetje redden nadat ik als kind 7 jaar lang op vakantie in Italië ben geweest en ik naast pasta en pizza nog een aantal woorden heb geleerd die mij op weg konden helpen. Helaas was dat iets te optimistisch gedacht en kwam ik niet verder dan dat er inderdaad een geur van fruit in zat verwerkt en dat het lekker te drinken is bij kaas en steak. De Albert Heijn zou de Albert Heijn niet zijn als zij de wijn niet op de website zouden hebben staan en wij lieten ons vertellen dat er veel te 'ontdekken valt aan deze wijn en lang niet alles wat je proeft te benoemen is'. Haha, heel complex dus en het lijkt wel alsof de sommelier van de Albert Heijn ook niet precies weet welke geur en smaak deze wijn bevat. Dat stelt mij ergens toch gerust! Op naar het volgende wijntje.

Somm

Ik ga jullie een nieuw woord leren. Althans, voor degene die het woord niet kennen: Sommelier. De sommelier is de ober die wijnen adviseert in een restaurant. Ik heb een interessante documentaire gezien waarvan mijn mond openviel op aanrader van een collega van mij. De documentaire heet Somm en met behulp van altijd geliefde vriend Netflix kon ik deze bekijken. Somm is in de wijnwereld slang voor sommelier. Ondanks deze fantastische blog vind ik mezelf niet hip genoeg om dat ook te mogen doen en daarom zal ik een sommelier een sommelier blijven noemen (ik moet toegeven dat het ook wel lekker klinkt, mits het op z'n Frans wordt uitgesproken: sommelieeeee).

De documentaire ging over een Master Sommelier examen die één keer per jaar wordt gehouden en waarvan er nog maar 197 mensen over de hele wereld dit examen gehaald hebben (slik). Het examen bestaat uit drie rondes: 1. smaaktest, 2. theorie en 3. service. De Master Sommeliers in opleiding moeten onder andere precies weten uit welke land, welke regio, welke wijnstreek, uit welk jaar en of het een goed wijnjaar is geweest. Daarnaast moeten zij de naam van de wijn kunnen noemen en de geuren die de wijn bevat. Antwoorden die voorbij kwamen zijn natte wol, bedorven viooltjes en kattenpis. Huuuuh? Hoe weet iemand precies hoe natte wol ruikt? Ik vind het maar gek. Wat blijkt, sommeliers hebben dus ontzettend veel verstand van geuren in de wereld. Ze hebben overal aan gesnuft en op die manier herkennen zij bepaalde geuren in hun wijn. Maak je dus geen zorgen wanneer je iemand in het park aan een eik ziet ruiken of aan bedorven paardenbloemen, de kans is groot dat diegene een sommelier van beroep is.

Wees trouwens niet bang dat de geuren die zijn beschreven op de fles (lees: kattenpis) in de wijnen zijn verwerkt. Het is namelijk de geur die door de manier waarop de wijn is gemaakt en de plek waar de druiven groeien in de wijn naar boven komt. Ik ben weer een stukje wijzer en daarmee jullie ook! Ik zal eens bedenken waar ik zal beginnen met ruiken om op mijn eigen manier mijn wijnkennis te vergroten. Als het zover is, zal ik niet schromen om het met jullie te delen. Wie weet komt het ooit nog zover dat ik het somm ga schrijven in plaats van sommelier. Dan weten jullie hoe laat het is.

Oui oui, Tapie

Sorry dat ik zo lang niet van mij heb laten horen! Niets is natuurlijk een smoesje, maar de afgelopen maanden heb ik in Finland gestudeerd en ik heb daar weinig wijn gedronken. De goedkoopste fles was rond de 7 euro en deze was tegelijkertijd niet te drinken! Daarom bestonden de avondjes drinken uit bier en wodka sprite. Finland was fantastisch, maar toen ik voor het eerst weer een lekker betaalbaar wijntje in Nederland kon drinken was dat een genot voor mijn tong.

Terwijl ik een jaar geleden nog geen groot fan van rode wijn was, vind ik het nu heerlijk en heb ik bijna meer rode dan witte wijn gedronken sinds ik terug ben. Waar dat vandaan komt durf ik niet te zeggen, maar is het niet zo dat smaak om de 7 jaar veranderd? Hierdoor lusten kinderen die nooit van spruitjes hielden, ineens wel deze bittere groene groente. Misschien was de smaakverandering van mijn tong de afgelopen maanden het geval! Het wijntje dat ik vandaag met jullie ga bespreken heet
Tapie en is mijn eerste officiële Biologische wijn.

Tapie is een rode wijn uit Frankrijk. Ik kan jullie niet vertellen van welke soort druif de wijn is gemaakt, want er staat een prachtig geschreven Franse tekst achterop het etiket die ik niet kan vertalen. Ik moet me eigenlijk schamen, omdat ik 6 jaar lang Frans op de middelbare school heb gehad en dat doe ik dan ook maar! Wat ineens in mij opkomt is dat op bijna iedere wijnfles staat dat het een fruitige smaak heeft. Ineens verbaast mij dat niet meer, aangezien elke wijn gemaakt is van druiven, nouja.. Maar dat even terzijde! Tapie is een soepele rode wijnen die heerlijk (en redelijk makkelijk) weg drinkt. Deze wijn is lekker bij varkensvlees en salades. Deze wijn is ideaal voor een glaasje bij het eten, maar kan ook lekker de hele avond door gedronken worden. Het leukste is natuurlijk om de fles te delen met leuk gezelschap!

Zoals je misschien al weet, spreek ik het liefst uit ervaring en ik probeer dan ook graag wijntjes voor jullie uit! Afgelopen week heb ik dat ook met liefde gedaan en de fles was dan al snel leeg. Mijn rode wijn carrière is nog niet zo lang bezig, maar deze Tapie mag bovenaan mijn favorieten lijstje plaatsnemen.

Ik hoop weer tot snel!