Het is tentamentijd en wat ga je doen als je eigenlijk tentamens moet leren? Juist, alles wat je kan doen om het leren van tentamens te vermijden, oftewel soggen. Soggen is precies wat ik nu aan het doen ben en dat in de vorm van een verhaaltje over mijn wijnervaring van een paar weken geleden in een restaurantje in Groningen genaamd Voila. Dit restaurantje heeft een leuk concept. Elke dag is het menu anders en de gasten weten niet wat ze krijgen. Het enige dat ze weten is dat het vijf gangen zijn en dat je er niet na een uurtje al weg bent. Hartstikke leuk om een keer uit te proberen op aanraden van een collega van mijn vriend.
Op de site staat vermeld dat alle collega's van het restaurant om 17 uur samen twee gerechten van het menu samen eten en daarbij overleggen ze welke wijn goed past bij het gerecht. Ik ben zo blij dat ik het bonnetje mee heb genomen waarop alle namen van de wijnen staan, anders had ik jullie kunnen verblijden met een verhaaltje over lekkere wijnen waarvan ik de naam niet weet. Zonde.
Ik kom er achter dat ik een ietsiepietsie ben vergeten welke wijn welke was, maar ik ga mijn best doen! Eenmaal aan tafel, werd ons gevraagd wat we wilden drinken. Een biertje en een wijntje. Ik kreeg de wijn die officieel is bedacht bij het voorgerecht van de avond: een droge frisse witte wijn genaamd Chateau Peybonhomme. De wijn was niet heel zwaar en lekker bij het voorgerecht dat bestond uit dunne plakjes tonijn met een sausje waarvan ik de naam niet meer weet en een verrassende salade. Daarbij zat het rijkemensenhapje kaviaar dat ik voor het eerst in mijn leven heb gegeten. Bah, ik wil nog maar even wachten met rijk worden. Bij het hoofdgerecht hoorde een rode Italiaanse wijn: Pecorino. Toen ik Pecorino ging googlen, kreeg ik heel iets anders dan wijn. Pecorino blijkt ook een kaassoort te zijn. Gelukkig heeft google gedacht aan een simpele oplossing en weet de zoekmachine het goede resultaat te vinden, wanneer ik 'wijn' erachter schrijf. De pecorino druif wordt ook wel de schapendruif genoemd (heeft ook weinig met kaas te maken), omdat deze druif een lekkernij was voor schapen. Aan rode wijn moet ik altijd nog even wennen, omdat het een droog gevoel in je mond achterlaat, maar ik moet zeggen dat hij goed past bij lamsbout met aardappelpuree en spinazie op een luxe manier klaargemaakt. De laatste wijn die we voorgeschoteld kregen paste perfect bij het goddelijke toetje dat werd geserveerd. Het toetje bestond uit een huisgemaakte chocolade muffin met een vloeibare binnenkant en heerlijk huisgemaakte walnotenijs. Als dit al niet zoet genoeg was, kregen wij ook nog eens de zoetste wijn ooit: zwarte muskaat wijn Elysium. Je kan deze wijn vergelijken met dikke vloeibare ranja met een alcoholsmaakje. Heerlijk!
Ik ben weer een gezellig avondje vol wijnervaringen rijker! Op naar de volgende :)
